تاثیر تمرینات کم شدت مقاومتی بر وضعیت التهابی، فیزیولوژیکی و نشانه های نوروپاتی محیطی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: نوروپاتی علت عمده ناتوانی، مرگ و میر بالا و پایین بودن کیفیت زندگی در بیماران دیابتی بشمار می رود. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر ۱۲ هفته تمرینات کم شدت مقاومتی بر میزان CRP و IL-۱۰ ،TNF-α ویژگی های فیزیولوژیکی مثل FBG و HbA۱C و نشانه های نوروپاتی دیابتی (درد ، بی حسی و مورمور شدن) در زنان مبتلا بود. روش کار: ۳۰ زن مبتلا به نوروپاتی دیابتی با دامنه سنی ۵۰-۶۰ سال به صورت داوطلبانه و تصادفی در دو گروه کنترل و مقاومتی قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر) گروه مقاومتی تمرینات خود را به مدت ۱۲ هفته (۳جلسه در هفته) و با ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. گروه کنترل در مدت مداخله هیچگونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند، به منظور بررسی وضعیت بیماران، در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، خونگیری به عمل آمد. از پرسشنامه میشیگان و مونوفیلامان ۱۰ گرمی در جهت بررسی میزان نوروپاتی دیابتی استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها t وابسته و مستل و کای اسکوئر در سطح معنادار ۰/۰۵ استفاده شد. نتایج تحلیل های اماری نشان از تفاوت معناداری بین دو گروه مقاومتی کنترل درمیزان TNF-α ، p=۰/۰۰۱ CRP ، P=۰/۰۰۴,FBG IL-۱۰ P=۰/۰۰۰۱ و HbA۱C P=۰/۰۰۱ دارد، از سوی دیگر، نشانه های نوروپاتی دیابتی در گروه مقاومتی بهبود یافته بودP<۰/۰۵ نتیجه گیری: احتمالا تمرینات کم شدت مقاومتی با تاثیری که بر شرایط فیزیولوژیکی و التهابی بیماران نوروپاتی دیابتی دارند، قادرند عوارض این بیماری را کاهش دهند

Keywords:

و CRP , IL-۱۰ , TNF-α و نوروپاتی دیابتی