جداسازی و روش های بازیافت پلی اتیلن ترفتالات

امروزه ضایعات مواد پلیمری از دیدگاه اقتصادی و حفظ محیط زیست دارای جایگاه ویژه ای است.بر این اساس ، مطالعه و تدوین راهکارهای مناسب با هدف ایجاد فرآیندی کارا جهت بازیافت این دورریزها از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. یکی از بزرگترین و گسترده ترین ظروف یکبار مصرف تولید شده در دنیا ، ظروف PET یا همان بطری های ساخته شده از پلی اتیلن ترفتالات است که به علت تولید انبوه و تجزیه ناپذیر بودن آن توسط طبیعت ، تهدیدی بسیار جدی برای محیط زیست محسوب می گردد. در چند دهه ی اخیر، افزایش سریع تولید پلاستیک ها در جهان با نرخ 25% در سال و استفاده از آنها در بسته بندی های یکبار مصرف مشکلاتی را از نظر انباشته شدن زباله های پلاستیکی به وجود آورده است.برای رفع این معضلات روش های بسیاری مورد استفاده قرار گرفته است. در میان این روش ها، بازیافت شیمیایی از بازده و صرفه اقتصادی بالاتری برخوردار است که شامل روش های هیدرولیز، گلیکولیز، متانولیز، آمونولیز و ....می باشد . در این مبحث ضمن مرور روش های مرسوم در این صنعت شامل بازیافت مکانیکی و شیمیایی ، روش نوین بازیافت شیمیایی PET موسوم به فرآیند میتسوبیشی(Mitsubishi ) ، مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. در این روش می توان PET های مستعمل را بوسیله اتوکلاو در فشار و حرارت بالا به مواد اولیه با راندمان بسیار بالا ( 6/99% ) تبدیل نمود و در اصطلاح PET را به PET 1 تبدیل کرد. در انتها نیز این روش با سایر روش های بازیافت مقایسه شده است .بررسی های انجام شده نشان می دهد که این روش خاص از متانولیز دارای امتیازات بسیاری از نظر صرفه ی اقتصادی ، راندمان و کاهش معضلات زیست محیطی نسبت به سایر روش های موجود بازیافت پلی اتیلن ترفتالات است.

Keywords:

بازیافت ضایعات , پلی اتیلن ترفتالات , بازیافت شیمیایی و فیزیکی , متانول فوق بحرانی