ارزیابی تدریس ایمنی شناسی به روش کلاس معکوس از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی خراسان شمالی
Publish place: Educational Development of Jundishapur، Vol: 10، Issue: 3
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 203
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EDJ-10-3_005
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1400
Abstract:
کلاس معکوس یک مدل برنامه درسی موثر و پیشرفته است که سبب یادگیری با دوام و عمیق می گردد. این مطالعه برای ارزیابی درس ایمنی شناسی به روش کلاس معکوس از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی خراسان شمالی اجرا شد. در این مطالعه توصیفی_تحلیلی تعداد ۱۲۹ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی با روش طبقه بندی بر اساس دانشکده و رشته با روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. کلاس معکوس ایمنی شناسی از طریق درگیر شدن فراگیران در فعالیت های پیش کلاسی انجام شد. حل کردن مسئله، بحث در گروه های کوچک و ترسیم نقشه مفهومی از وظایف فراگیران در کلاس بود. ارزیابی با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته انجام شد. از نرم افزار گراف پد پریزم برای آنالیز آماری اطلاعات استفاده شد. نتایج با استفاده آزمون مجذور کای برای متغیرهای کیفی و آنالیز واریانس یک طرفه برای متغیرهای کمی صورت گرفت. نتایج ما نشان داد در مولفه های مختلف، گویه های غنای علمی محتواهای ارائه شده، مدیریت کلاس توسط مدرس، فرصت طرح سوال توسط فراگیر، انجام کار گروهی توسط دانشجویان بالاترین میزان مطلوبیت و گویه های تبیین مفاهیم مشکل و پیچیده، ایجاد فرصت برابر برای فراگیران در کلاس، فرصت لازم برای بازخورد کتبی یا شفاهی به دانشجو، آمادگی قبلی دانشجو از کم ترین میزان مطلوبیت برخودار بودند. ما نتیجه گرفتیم ایمنی شناسی به صورت کلاس معکوس از طریق انگیزه یادگیری، تعامل و بحث بین فراگیران، ارتباط بین فعالیت های پیش و درون کلاسی می تواند سبب یادگیری عمیق تر گردد.
Keywords:
Authors
حسن نامدار احمدآباد
عضو هیات علمی، گروه پاتوبیولوژی و علوم آزمایشگاهی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
سارا یوسفی طبری
دانشجو، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
سید حمید حسینی
عضو هیات علمی، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :