رابطه جرات ورزی، سطح رشد اخلاقی و جامعه پذیری با گرایش به بزهکاری در دانشجویان

بزهکاری معضل مهم اجتماعی است که با آسیبهای متعددی برای فرد، خانواده و جامعه همراه است. ازاینرو این پژوهشباهدف بررسی رابطه جرات ورزی، سطح رشد اخلاقی و جامعه پذیری با گرایش به بزهکاری در بین دانشجویان دانشگاه شهیدبهشتی تهران انجام شده است. این پژوهش از نوع همبستگی است. از بین دانشجویان این دانشگاه تعداد ۲۰۲ نفر به روشنمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند که به پرسشنامه های ادراک خود (آنی تونند،۱۹۹۰)، رشد اخلاقی (معنویپور ۲۰۱۲)، شخصیت جامعه پسند (لوییس پنر ۲۰۰۲،) و گرایش به بزه (لوبر، فارینگتون، استاسامر-لوبر و ون کامن، ۱۹۹۸)پاسخ دادند. در تجزیه وتحلیل داده ها پس از اطمینان از نرمال بودن توزیع داده ها، از روش های آماری ضریب همبستگیپیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که همبستگی گرایش به بزهکاری با شخصیت جراتورز، سطح رشد اخلاقی و جامعه پذیری رابطه معنی داردارد (P<۰.۰۱). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که حدود ۲۷ درصد تغییرات مربوط به گرایش به بزه از طریق متغیرهای رشد اخلاقی، ارتباط همدلانه، اخلاق پس عرفی و کمک رسانی قابل پیش بینی است.

Keywords:

پرخاشگری , جامعه پذیری , جرات ورزی , رشد اخلاقی , سلطه پذیری , گرایش به بزه کاری