بررسی پتانسیل های اکولوژیک تالاب بین المللی گاوخونی و رویشگاه های حاشیه آن

تالاب ها به عنوان یکی از پیچیده ترین و مهمترین اکوسیستم های جهان، به عنوان اکوسیستم آبی، خشکی و میانی شناخته میشود. این اکوسیستم ها دارای کارکردها و خدمات خاص خود هستند. تالاب گاوخونی به عنوان یکی از مهمترین تالاب های فلات مرکزی ایران در انتهای حوزه آبخیز زاینده رود واقع است. این تالاب دارای خدمات ویژه اکوتوریسم در حاشیه تالاب، تپه های شنی، نمکزارهای زیبا، ارگ و قلعه های تاریخی روستاهای حاشیه تالاب است. این تالاب دارای پتانسیل بالایی در ایجاد، حفظ و حراست از غنای گونه ای اعم از جانوری و گیاهی دارد به گونه ای که تنها در فصل زمستان میزبان انواع مختلفی از پرندگان مهاجر است. از نظر غنای گیاهی این منطقه دارای گونه های شور پسند، شن دوست، آبزی، کنار آبزی و استپی است. مراتع این زیستگاه به رقم خشکی تالاب دارای پتانسل مطلوبی جهت تکثیر و بهره برداری از گیاهان دارویی و تعلیف شتر است که در درازمدت می تواند وضعیت معیشت افراد بومی را بهبود ببخشد. این تالاب از دیر باز دارای پتانسیل های فرهنگی و آموزشی فراوان بوده است. حذف یا کاهش حقابه تالاب، خشکسالی و ورود زه آبهای صنعتی و کشاورزی مهمترین عوامل تهدید کننده این پتانسیل ها و حیات تالاب گاوخونی است. این پژوهش به برخی از کارکردها وخدمات تالاب گاوخونی و رویشگاههای حاشیه آن پرداخته است به امید آن که با معرفی این پتانسیل ها زمینه شناخت و اعمال تصمیمات مدیریتی اصولی برای حفظ و احیای این تالاب فراهم شود.

Keywords:

اکوتوریسم , حوزه آبخیز , زاینده رود , غنای گونه ای , مرتع