بررسی رابطه اختلال بدشکلی بدن و خود شیفتگی در متقاضیان و غیر متقاضیان جراحی زیبایی بینی

زمینه و هدف: جراحی پلاستیک بینی شایع ترین عمل زیبایی در ایران است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اختلال خود شیفتگی و بد شکلی بدن در متقاضیان جراحی زیبایی بینی و مقایسه آن با افراد غیر متقاضی جراحی زیبایی بینی انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، ۱۰۰ نفر متقاضی جراحی زیبایی بینی و ۱۰۰ نفر غیر متقاضی جراحی بینی که از نظر میزان تحصیلات، جنسیت، تاهل و محل زندگی با یکدیگر همتا شده بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس در شهر ساری (۱۳۹۱) انتخاب شدند. کلیه افراد، توسط پرسشنامه خود شیفتگی و پرسشنامه روابط چند بعدی بدن- خود (MBSRQ)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون لجستیک تحلیل گردید. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد، سطح میانگین اختلال بدشکلی بدن و خود شیفتگی در افراد متقاضی جراحی زیبایی نسبت به افراد غیر متقاضی بیشتر است. نتایج همچنین نشان دادند اختلال بدشکلی بدن نقش معنی داری در پیش بینی اقدام به جراحی زیبایی بینی داشت. نسبت شانس مربوط به اختلال بدشکلی بدن بیشتر از یک بود (۲۱۸/۱) که بیانگر شانس مراجعه بیشتر افراد دارای اختلال بدشکلی بدن نسبت به افراد عادی جهت مراجعه برای جراحی زیبایی می باشد. اختلال خود شیفتگی نقش معنی داری در پیش بینی مراجعه برای جراحی زیبایی نداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، به نظر می رسد خود پنداره منفی از بدشکل بدنی در میزان مراجعه و اقدام برای عمل جراحی زیبایی بینی تاثیر دارد.

Keywords:

Nose cosmetic surgery , Body dysmorphic , Narcissistic disorder , جراحی زیبایی بینی , بدشکلی بدنی , خود شیفتگی