کاهش جرم خیزی و افزایش امنیت فضاهای شهری از طریق طراحی محیطی (نمونه موردی خیابان شهید دستغیب مشهد)

رویکرد امنیت از طریق طراحی، یکی از موثرترین و کاراترین رویکردها در زمینه ارتقاء امنیت شهری است که می تواند نقش بسزایی در ایمن سازی فضاهای شهری ایفا نماید. بسیاری از نواحی شهری به خصوص بافت های فرسوده دارای مشکلاتی از جمله عدم تنوع در فعالیت ها، عدم وجود نظارت طبیعی در خیابان، دسترسی ها و معابر فرعی نامناسب، عدم کنترل عابرین پیاده و سواره، عدم کنترل ورودی ساختمانها، عدم تفکیک مناسب قلمروها و فضاهای محدوده، عدم تجهیزات شهری مناسب و وجود وندالیسم می باشند که باعث تشدید جرم خیزی و نا امنی فضاهای شهری می شود. سوال اصلی در این تحقیق این است که چگونه می توان محیط های شهری را در راستای کاهش ارتکاب جرم و افزایش امنیت طراحی کرد؟ هدف این پژوهش، نقش و شناسایی روش های پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی است . تحقیق حاضر کیفی بوده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می باشد. در جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و کتابخانه ای و مشاهدات میدانی کمک گرفته شده است. در تحلیل اطلاعات از روش مشکل یابی، استفاده شده و پیشنهادات در قالب جدول GOSP ارایه شده است.دستاورد پژوهش بیانگر آن است که افزایش امکان نظارت طبیعی در فضای شهری/تعمیر و نگهداری تجهیزات شهری و زیباسازی فضا/استفاده مرکب از فضاها/توجه ویژه به بافتهای فرسوده شهری و نوسازی آنها/افزایش مشارکت عمومی از جمله راهبردهایی هستند که همراه با سیاست های اجرایی خود به کاهش جرم خیزی محیط و افزایش امنیت کمک می کنند.

Keywords:

امنیت , جرم خیزی , فضای شهری , خیابان دستغیب