بررسی رابطه سبک های مقابله ای و اضطراب کرونا در دانش آموزان مقطع متوسطه

اضطراب ابتلا به بیماری یکی از نشانه های بالینی در بیماری های ویروسی مثل کرونا ویروس می باشد که با تهدید سیستم دفاعی بدن می تواند زمینه ابتلا به بیماری را به وجود آورد. با توجه به شیوع این بیماری منحوس در بین مردم و سراسر جهان، این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های مقابله ای با اضطراب کرونا در دانش آموزان متوسطه انجام شد. روش: روش پژوهش به صورت توصیفی و با توجه به هدف، ماهیت و موضوع پژوهش، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه (دوره اول و دوم) شهرستان سرباز از توابع استان سیستان و بلوچستان و شهرستان هندیجان از توابع استان خوزستان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند را تشکیل می داد که ۳۰۰ نفر (۱۵۰ دانش آموز پسر از شهرستان سرباز و ۱۵۰ دانش آموز پسر از شهرستان هندیجان) از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. ابرارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب کرونا (علی پور و همکاران، ۱۳۹۸) و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (۱۹۸۵) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، از طریق نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده از آزمون همبستگی پیرسون، بنی دو متغیر علائم روانی و سبک های مقابله ای مسئله مدار، به میزان ۴۵ درصد رابطه مستقیم وجود دارد، بین دو متغیر علائم جسمانی و سبک های مقابله ای هیجان مدار، به میزان ۳۹ درصد رابطه مستقیم وجود دارد و بین دو متغیر اضطراب کرونا و سبک های مقابله ای، به میزان ۳۹ درصد رابطه مستقیم وجود دارد. بنابراین با توجه به آمار استنباطی، بین دو متغیر علایم روانی و سبک های مقابله ای مسئله مدار رابطه معناداری وجود دارد، بین دو متغیر علایم جسمانی و سبک های مقابله ای هیجان مدار رابطه معناداری وجود دارد و بین دو متغیر اضطراب کرونا و سبک های مقابله ای رابطه معناداری وجود دارد (p≤۰/۰۵). نتیجه گیری: در مجموع می توان نتیجه گرفت که با وجود رابطه مستقیمی که بین سبک های مقابله ای و اضطراب کرونا وجود دارد، هرچه تمرکز بر سبک های مقابله ای افزایش یابد، اضطراب کرونا در دانش آموزان متوسطه هم افزایش می یابد.

Keywords:

سبک های مقابله ای , اضطراب , کرونا , کووید- ۱۹ , راهبردهای مقابله ای