طراحی بیوسنسورهای شیمیایی در درمان سریع سرطان پروستات

امروزه سرطان یکی از بیماری های شایع و آشنا در جوامع مدرن است.سرطان یک نام عمومی برای تعدادی از بیماری هاست که از نظر علیتی، سیر طبیعی و پیامد با یک دیگر تفاوت داشته و به همین علت استراتژی های مبارزه ی متفاوتی را ایجاب می کند.کاربرد نانو ذرات و بیوسنسور های شیمیایی در علم پزشکی امکانات جدیدی را برای تشخیص، تصویر برداری از تومور و درمان سرطان در انسان ایجاد نموده است.هدف از پژوهش حاضر، طراحی نانو حسگرهای زیستی برای شناسایی ترکیبات متصل شونده به یک نوع DNA ی چهار رشته ای بنام G_quadruplex است که شناسایی این ساختار کمک بسزایی در طراحی و تشخیص داروهای ضد سرطان و درنتیجه معرفی داروهای موثر در درمان سرطان دارد.می دانیم که DNA در همه جای بدن بصورت دورشته ای است اما در نواحی خاصی از ژنوم، DNAساختار خاص چهار رشته ای (DNA G) پیدا میکند که در ناحیه ی تلومر تشکیل شده و آنزیم تلومراز را مهار میکند .استفاده از نانو حسگرهای زیستی برتری زیادی نسبت به شیوه های قبلی و سنسور های عادی در سرعت و دقت بالا و همچنین کاهش هزینه ها دارد. به طوری که در تشخیص سرطان پروستات مردان بیش از ۲۰۰ برابر حساسیت بیشتری نسبت به سایر روش ها دارد. همچنین قادر است در مدت ۱۲ دقیقه سرطان پروستات را بر اساس نمونه های خونی بیمار تشخیص دهد.

Keywords:

نانو حسگرهای زیستی , سرطان , بیوسنسورها , مواد بیولوژیکی , نانومواد , آپتامر