بررسی استفاده از بیوتکنولوژی در تولید گونه های جنگلی مقاوم به خشکی و خشکسالی درجنگلهای زاگرس

جنگلهای زاگرس قریب به 46 درصد از جنگلهای کشور را تشکیل میدهند و قریب به 50 درصد از جامعه دامداران عشایری کشور با بیش از 5 میلیون واحد دامی خود از نظر تامین علوفه و گذران زندگی وابسته به این جنگلها می باشند اما در سالیان اخیر تغییرات اب و هوایی و به تبع ان خشکسالی های متناوب و پی در پی خسارت قابل توجهی به جنگلها و مراتع و به تبع آزان به دامداران جنگل نشین وارد نمودها ست درارتباط با عرصههای جنگلی کشور کمبود آب و نزولات جوی به ویژه در جنگلهای زاگرس از عوامل عمده کاهش رشد و استقرار گونه ها می باشد لذا گونه های حساس به خشکی اعم از جنگلی و مرتعی اسیب جبران ناپذیری ازا ین واقعه نامساعد طبیعی متحمل شده اند نظر بهاینکه امکان آبیاری و تامین رطوبت بجز بارندگی طبیعی برای گونه های جنگلی و مرتعی حساس و نابردبار به خشکسالی وجود ندارد لذا کاربرد علم نوین زیست فناوری گیاهی یکی از راه های توجیه پذیر اقتصادی در ایجاد و تولید و حمایت گونه های باارزش جنگلی و حساس به خشکی و خشکسالی می باشد.

Keywords:

بیوتکنولوژی , خشکسالی , گونه های جنگلی و مرتعی