واکاوی موانع هجرت طلاب از قم و ارائه الگوی مطلوب هجرت

با وجود افزایش کمی طلاب حوزههای علمیه پس از انقلاب اسلامی، آمارها حاکی از کمبود روحانی در مناطق بسیاری از کشور است. بخش‎هایی از مناطق شهری و روستایی به جز ایام موسمی تبلیغی −ماه رمضان و محرم− در سایر ایام سال از حضور روحانیون محروماند. طرحهای سازمانهای متولی امر تبلیغ و هجرت، به رغم موفقیت نسبی، هنوز از عهده رفع این کاستی برنیامدهاند. در این مقاله نظرات سی نفر از طلاب شش استان −که بیشترین آمار طلاب بالای ۱۵ سال سکونت در قم را دارند− درباره موانع هجرت و همچنین راه‎کارها و پیشنهادهای ده نفر از مدیران و نخبگان تبلیغی با استفاده از روش تحلیل مضمون و به کمک نرم افزار «مکس کیو» بررسی شده است. این موانع و مشکلات از منظر طلاب در چهار محور اصلی «فردی»، «محیطی»، «سازمانی» و «خانوادگی» قابل بیان است. در محور فردی چهار بعد «مهارتی»، «شخصیتی»، «انگیزشی» و «تحصیلی» (۲۴ مورد) و در محور محیطی با سه بعد «فرهنگی»، «موانع اقلیمی و امکانات منطقه» و «زمینهها در قم» (۳۳ مورد) و در محور سازمانی با دو بعد «مراکز اعزام مبلغ» و «حوزههای علمیه» (۲۷ مورد) و در محور خانوادگی با دو بعد «همسر و فرزندان» و «فامیل و نزدیکان» (۵ مورد) است. همچنین براساس پیشنهادها و راهکارهای نخبگان، الگوی مناسب هجرت طلاب با ایده اصلی «هجرت گروهی با محوریت نخبگان علمی، فرهنگی و تبلیغی» در دو حوزه «زیرساختی» و «روبنایی» (برنامهای) ترسیم شده است.

واکاوی موانع هجرت طلاب از قم و ارائه الگوی مطلوب هجرت Keywords:

طلاب , تبلیغ , هجرت , موانع هجرت , الگوی مطلوب هجرت