مقایسه آزمون های عملکرد حرکتی و کنترل پاسچر در بازیکنان والیبال با خطر بالا و پایین آسیب

آزمون عملکرد حرکتی (FMS) و تعادل Y،  ابزارهای ارزیابی عملکردی در موقعیت­های گوناگون هستند،   اما در حال حاضر اطلاعات محدودی درباره تفاوت نمرات آزمون­های FMS، تعادل Y و آزمون هاپ و دیویس بین گروه های با خطر زیاد و کم  آسیب های ورزشی وجود دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه نمرات آزمون تعادل Y و هاپینگ در بازیکنان والیبال با خطر زیاد و کم  بروز آسیب انجام شده است. در این مطالعه مقطعی، ۱۳۱ والیبالیست دختر و پسر نوجوان لیگ برتر استان زنجان با میانگین سنی ۸۳/۱ ± ۷۸/۱۵، قد ۰۷/۷ ± ۳۰/۱۷۶، وزن ۱۸/۶ ± ۵۶/۶۷ و شاخص توده بدنی ۶۳/۱ ± ۷۴/۲۱ شرکت کردند. قبل از شروع فصل، ورزشکاران با چهار آزمون عملکردی تعادل Y، FMS، دیویس و هاپینگ ارزیابی شدند و نمرات آنها ثبت شد. بازیکنان براساس نتایج آزمون FMS به دو گروه با خطر کم  (کسب امتیاز بیشتر از ۱۴) و خطر زیاد  (کسب امتیاز ۱۴ و کمتر) تقسیم شدند. امتیازات بازیکنان با خطرزیاد و با خطر کم  مقایسه شد. همچنین ضریب همبستگی بین آزمون ها بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات آزمون های عملکردی تعادلY  ، دیویس و هاپینگ در بازیکنانی که در آزمون FMS امتیاز بیشتر از ۱۴ را کسب کرده بودند، به طور معناداری بیشتر از همتایانی بود که امتیاز ۱۴ و کمتر را کسب کرده بودند. همچنین بین نمرات آزمون های منتخب همبستگی معنادار مشاهده شد (۲۹/۰ < r < ۹۴/۰). بازیکنان والیبال که نمره کمتر یا مساوی ۱۴ در آزمون FMS کسب می کنند (دارای خطر آسیب دیدگی زیاد )، نتایج ضعیف تری را در آزمون های عملکردی در مقایسه با بازیکنانی به دست می آورند که نمره آن ها در آزمون FMS بیشتر از ۱۴ (دارای خطر کم  آسیب دیدگی) است؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از نتایج آزمون های این مطالعه در شناسایی ورزشکاران درمعرض خطر بروز آسیب استفاده شود.

Keywords:

آسیب های والیبال , آزمون های عملکردی , پیشگیری از آسیب , سیستم حرکتی