بررسی کارکرد مدیریت پرتفوی شرکت های سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار

سرمایه گذارانی که نظریه نوین پرتفوی را پذیرفته اند بر این باورند حریف بازار نیستند، بنابراین انواع گوناگونی از اوراقبهادار را نگهداری می نمایند تا بازده مورد انتظارشان با متوسط بازده بازار برابر شود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از اوراقبهادار را نگهداری می کنند تا بتوانند به نرخ بازدهی مطلوب که نزدیک نرخ بازده بازار است، دست یابند. تعیین معیاریمناسب برای ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایه گذاری یکی از مهم ترین مباحث امروزی در دانش مدیریت سرمایهگذاری است. در انتخاب معیارهای ارزیابی نمی توان یک پروژه سرمایه گذاری را تنها بر اساس بازدهی بالا و بدون توجهبه ریسک آن انتخاب کرد. یافتن بهترین راه جهت بهینه سازی پرتفوی پس از انتشار مقاله مارکویتز در سال ۱۹۵۲همواره یکی از دغدغه های فعالان در صنعت مدیریت سرمایه گذاری بوده است. ورود مدل های ریاضی و پژوهش عملیاتییکی از فعالیت هایی است که در دهه اخیر توانسته بهینه سازی پرتفوی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از روش های کنترلریسک سرمایه گذاری، تشکیل پرتفوی بهینه سهام است. برای انتخاب پرتفوی بهینه سهام روش های گوناگونی وجوددارد. از جمله این روش ها در پژوهش حاضر مدل های مارکویتز و ارزش در معرض خطر می باشند که مورد تحلیل وبررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهدکه مدیریت پرتفوی و انتخاب پرتفوی بهینه سهام در بازار سرمایه ایران از طریق مدل های مارکویتز و ارزش در معرضخطر یکسان می باشد.

بررسی کارکرد مدیریت پرتفوی شرکت های سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار Keywords:

مدیریت پرتفوی , بورس اوراق بهادار , بازار سرمایه , مدل مارکویتز , مدل ارزش در معرض خطر