بررسی مشروعیت بیحسی اعضاء و جوارح در اجرای مجازات

امروزه پیشرفت علم پزشکی شرایطی را فراهم آورده است که میتوان با بی۔ حس کردن کسی که محکوم به حد، تعزیر و قصاص است، درد او را در راستای مجازات کاهش داد. مساله بیحس و بیهوش کردن جانی یا عضوی از اعضای او در مجازات، از مسائلی است که فقها در حکم آن اختلاف نظر دارند، برخی از فقها اصل را بر جواز بیحسی قرار داده و قائل به اجرای مجازات جانی با بی حس کردن اعضای او میباشند. بعضی دیگر معتقد به عدم جواز بیحسی هستند. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته، ضمن تتبع در اڑله حدود تعزیرات و قصاص و همچنین آرای فقها، چنین به دست آمده است که در جرایم مشمول حدود و تعزیرات، دردناک بودن کیفر به مقدار متعارف آن، شرطی لازم بوده و بی حس کردن جانی هنگام اجرای کیفر به گونه ای که درد را احساس نکند، جایز نیست. در باب قصاص نیز در صورتی که جانی جرم را با بی۔ حس کردن مجنی علیه واقع ساخته، اجرای مجازات او نیز با بی حسی جایز است و در مواردی که بدون بیحس کردن مجنی علیه به انجام جنایت اقدام کرده باشد، قول به عدم جواز بیحسی کردن جانی یا عضوی از او در هنگام اجرای کیفر ترجیح می یابد.

Keywords:

بیحسی , حڈ , تعزیر , قصاص , کیفر , بیهوشی.