بررسی رابطه حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی باموفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان موفقیت تحصیلی، حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و همچنین رابطه حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی با موفقیت تحصیلی دانشجویان موفقیت تحصیلی بود. پژوهش حاضر پیمایشی و مقطعی انجام شده و روش آن از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد که در سال تحصیلی ۹۶-۹۸ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل ۲۰۰ نفر می باشد، که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی (براساس دانشکده) انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از چهار پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس و همکاران، خودکارآمدی شرر، شادکامی آکسفورد و همچنین پرسشنامه اطلاعات فردی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون انجام شده است. همچنین نتایج نشان داد که بین شادکامی و خودکارآمدی با موفقیت تحصیلی و همچنین بین حمایت اجتماعی با شادکامی وخودکارآمدی با شادکامی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. براساس نتایج پژوهش حاضر، توجه به بهبود شادکامی و تقویت خودکارآمدی و حمایت اجتماعی (به عنوان یکی از همبسته های شادکامی دانشجویان می تواند در ارتقاء تحصیلی دانشجویان نقش موثری داشته باشد.

Keywords:

موفقیت تحصیلی , شادکامی , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , دانشگاه علوم پزشکی ایران