رابطه خودتنظیمی انگیزشی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خود تنظیمی انگیزشی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. در پژوهش حاضر جامعه مورد مطالعه شامل کلیه ی دانش آموزان شاهد دختر متوسطه دوم سال تحصیلی ۹۸-۹۹ شهر تهران که آمار کل این جامعه ۱۶۲۸ نفر می باشد، بود. برای تعیین حجم نمونه مورد نیاز پژوهش از جدول کرجسی - مورگان استفاده شد که با توجه به جدول، جامعه ۱۶۲۸ نفری، نمونه ۳۱۰ نفر می باشد و از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سلامت معنوی پولوتزین و الیسون((۱۹۹۰ ، خود تنظیمی انگیزشی که توسط والترز((۱۹۹۹ و رضایت از زندگی هیوبنر( (۲۰۰۱ استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که خودتنظیمی انگیزشی به صورت مثبت و معنادار رضایت از زندگی را پیش بینی می کند. سلامت مذهبی ،سلامت معنوی و سلامت وجودی به صورت مثبت رضایت از زندگی را پیش بینی می کنند.

Keywords:

خود تنظیمی انگیزشی , سلامت معنوی , سلامت وجودی , سلامت مذهبی , رضایت از زندگی.