بررسی اثر بخشی فرزند پروری مثبت بر انگیزش پیشرفت تحصیلی و تاب آوری تحصیلی

افت تحصیلی فراتر از یک مسئله شخصی در نظر گرفته میشود که میتواند پیامدهای اقتصادی، اجتماعی، فردی، روانی و خانوادگی متعددی را به دنبال داشته باشد. بنابراین مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه فرزند پروری مثبت بر تاب آوری تحصیلی و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان با معدل پایین صورت گرفت . در این مطالعه مداخله ای که با طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون -پس آزمون و گروه کنترل صورت گرفت . تعداد ۳۰ مادر به روش هدفمند انتخاب و در دو گروه مداخله کنترل جایگرین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه مداخله جلسات آموزش فرزندپروری مثبت به روش ساندرز را به مدت هشت جلسه دریافت کردند در این بازه زمانی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد . دانش آموزان در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه های تاب آوری تحصیلی مارتین و انگیزش تحصیلی هارتر ارزیابی شدند . تجریه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری ۲۰SPSS- با روش کوواریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد آموزش فرزندپروری مثبت بر افزایش تاب آوری و انگیزش تحصیلی(بیرونی و درونی) دانش آموزان به طور معناداری موثر بوده است (P >۰,۰۵)بنابراین میتوان نتیجه گرفت آموزش فرزندپروری مثبت بر تاب آوری تحصیلی و انگیزش تحصیلی بیرونی و درونی دانش آموزان دختر دوره متوسطه با معدل پایین اثر مثبت داشته است.

Keywords:

فرزندپروری مثبت , تاب آوری تحصیلی , انگیزش تحصیلی , افت تحصیلی