تبیین رابطه سرمایه فکری سبز و مدیریت منابع انسانی سبزمطالعه موردی: مناطق ۳ گانه شهرداری مشهد

مدیریت سبز یک مفهوم آکادمیک به شمار می آید. در همین راستا کارهای پژوهشی و علمی زیادی برای تبیین این مفهوم تازه مدیریتی انجام گرفته است. اگرچه هنوز ترسهایی برای عملیاتی شدن این نوع مدیریت وجود دارد، اما دستاوردهای خوبی هم داشته است. محقق در این پژوهش می کوشد تا به تبیین رابطه بین سرمایه فکری سبز و مدیریت منابع انسانی سبز، در مناطق۹و۱۰و۱۱ شهرداری مشهد بپردازد. برایناساس پژوهش پیشرو از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی – همبستگی است. برای جمع آوری اطلاعات از شیوه کتابخانه ای و اسناد بالا دستی مناطق و سازمان استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش تمامی مدیران و کارکنان شهردای مناطق مورد مطالعه بوده که با استفاده از رابطه کوکران تعداد ۱۴۴ نفر انتخاب و پرسشنامه محقق ساخته بین آنان توزیع گردید. به علاوه پایایی تحقیق برابر با (۰/۹۲۰) است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد ؛ بین ابعاد سرمایه فکری سبز؛ یعنی سرمایه انسانی سبز، سرمایه ساختاری سبز و سرمایه ارتباطی سبز با مدیریت منابع انسانی سبز ارتباط بالایی موجود, و رابطه ای سبز به شکل مستقیم بر نوآوری فناورانه سبز اثرگذار است. همچنین بر اساس نتایج نهایی این پژوهش سرمایه انسانی سبز بیشترین تاثیر را هم به شکل مستقیم و هم غیر مستقیم از طریق تقویت سایر ابعاد سرمایه فکری سبز بر نوآوری فناورانه سبز داردبنابراین توجه به سرمایه های فکری سبز سازمان که در قالب منابع انسانی تبلور می یابد، دارای ضرورت میباشد. وضروری است که توسعه و تقویت این بعد از سرمایه فکری سبز در اولویت قرار گیرد.

Keywords:

سرمایه فکری سبز , مدیریت منابع انسانی سبز , سرمایه ساختاری سبز , سرمایه ارتباطی سبز , سرمایه انسانی سبز