شیوه ها و شگردهای تاکید در شاهنامه؛ با تمرکز بر مطالعه داستان کاموس کشانی

در یک متن ادبی برخی از جمله ها اهمیت بیشتری دارند و سخنوران برخی از مفاهیم را با شدت و حدت بیشتری بیان می کنند یا آنها را به نحوی برجسته می ­سازند. تاکید این امکان را میسر می ­سازد. این پژوهش به بررسی و تحلیل تاکید و روش های آن در داستان کاموس کشانی از شاهنامه خواهد پرداخت. پرسش های مطرح شده پژوهش عبارت اند از: برای ایجاد تاکید در داستان کاموس کشانی چه شگردهایی به کار رفته است؛ شگردهای دستوری ایجاد تاکید در این داستان کدام است و برای نمایش تاکید کدام فنون بلاغی بدیع و معانی بیشتر به کار رفته است. گردآوری نمونه های تحقیق به روش استقرایی و بررسی اطلاعات به شیوه توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. این پژوهش نشان می ­دهد که بخش عمده تاکید در شاهنامه در دو بخش عام و خاص با استفاده از ادات و واژگان خاص مانند اسم، گروه اسمی، صفت، فعل و گروه های گسسته قیدی شکل می گیرد. تکرار معنا شامل ترادف واژگان و مصراع، عطف، وصف، قصر و آرایه های ادبی مثل مبالغه، سیاقه الاعداد و تضاد شکل گرفته است. تاکید خاص اسم از طریق ضمیر، شمول و کلیت و پیوندهای تخصیص و تاکید خاص فعل از راه قید صفت، سوگند، صوت، پیوند و جابه جایی آن امکان پذیر است. همچنین جابه جایی اجزای جمله نیز در این فرایند نقش دارد. برجستگی تاکید در شاهنامه به دلیل همراهی آن با اغراق و مبالغه است.

شیوه ها و شگردهای تاکید در شاهنامه؛ با تمرکز بر مطالعه داستان کاموس کشانی Keywords:

شاهنامه فردوسی , داستان کاموس کشانی , تاکید , بلاغت