بررسی اثر نوع ماده جاذب آب بر ظرفیت نگهداری آب خاک
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 214
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISE-35-4_004
تاریخ نمایه سازی: 7 تیر 1400
Abstract:
خش کشاورزی عمدهترین مصرفکننده منابع آب در کشور ما میباشد. برای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از منابع آب در مناطق خشک و نیمهخشک اقدامات مختلفی مانند استفاده از مالچ، کودهای آلی و ایجاد تغییر در خواص فیزیکی خاک با استفاده از اصلاحکنندههای مختلف نظیر پرلیت، هیدروپلاس و نظایر آن صورت میگیرد. به منظور مقایسه مواد جاذبآب طبیعی و مصنوعی بر ظرفیت نگهداشت آب خاک، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تیمار ماده جاذبآب (شاهد (بدون اعمال ماده جاذبآب)، کود پوسیده گاوی (۱۵گرم در کیلوگرم خاک) و سوپرجاذب طراوت A۲۰۰ (۲ گرم در کیلوگرم خاک)) درسه تکرار در دو بافت شنیلومی و لومیرسی انجام شد. سپس مقدار آب خاک برای هر تیمار در مکشهای ۰، ۱/۰، ۳/۰، ۵/۰، ۱، ۳، ۵ و ۱۵ بار اندازهگیری و منحنیهای رطوبتی هر خاک به طور جداگانه رسم گردید. نتایج نشان داد که بین دو بافت خاک و تیمارها در مکشهای مختلف و همچنین اثر متقابل این عوامل با هم در سطح یک درصد اختلاف معنیدار وجود دارد. بهطور کلی میزان ظرفیت نگهداشت رطوبت خاک در هر بافت، با کاربرد مواد جاذبآب نسبت به شاهد افزایش یافت. پلیمر سوپرجاذب در دو بافت شنیلومی و لومیرسی میزان درصد رطوبت حجمی خاک را به ترتیب ۵/۳ و ۳/۱ برابر نسبت به شاهد افزایش داد در حالیکه این افزایش برای کود به ترتیب ۶/۱ و ۱/۱ برابر بود. بنابراین مصرف پلیمر در خاک، مخصوصا در بافتهای سبک میتواند با افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت باعث موفقیت برنامههای آبیاری در مناطق خشک و نیمهخشک گردد.
Keywords:
Authors
عاطفه دشت بزرگ
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
غلامعباس صیاد
استادیار، گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
ایرج کاظمی نژاد
دانشیار، گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز