ایران یکی از مکان های اصلی پرورش خرما در دنیا است. با توجه به اهمیت درخت خرما در کشور ضرورت دستیابی به روشهای به زراعی برای نگهداری و مراقبت بهتر احساس می شود( 2).روش تکثیر از طریق بذر بدلیل عدم شباهت گیاهان به پایه مادری مورد استفاده قرارنمی گیرد. همچنین محدودیت تکثیر از طریق پاجوش یک مانع جدی در برنامه کشت وسیع خرما است.لذا استفاده از نهال های حاصل از کشت بافت روش مناسبی به نظر می رسد. در روش کشت بافت ابتدا گیاه در آزمایشگاه تولید شده و سپس به محیط استریل در شرایط طبیعی (گلخانه و هوای آزاد ) منتقل میگردد تا با محیط وفق داده شود.یکی از مشکلات تولید کنندگان نهال تلفات بسیار بالای نهال در این مرحله می باشد.در این مقاله روشهایی برای کاهش تلفات جستجو شده وبهترین روش ارائه می گردد