جایگاه انضباط در سازمان از منظر اسلام

بقای یک جامعه ارتباط مستقیم با کیفیت کار افراد آن جامعه دارد . کار جوهر انسان است و در جهت مرتفع شدن نیازهای اقتصادی وروحی او مفید می باشد. هدف، برنامهریزی و مدیریت از عناصر تشکیل دهنده انضباط می باشد که در حوزه نظم شخصی و اجتماعیقابل پیاده شدن است. برای ایجاد این اصل باید دینداری، برنامه ریزی، تقویت سیستم های نظارتی، انگیزه، عدالت، الگوسازی،تشویق، تنبیه و تامین نیازهای معیشتی را مد نظر داشت تا به نتایج شیرین انضباط امور دست یافت. اگر نیروهای انسانی درسازمان ها به طور مطلوب کار کنند، سازمان ها نه تنها خدمات موردنظر خود را به صورت مناسب به جامعه عرضه می کنند، بلکه درارتباط خود با مخاطبین خود و مراجعانشان موفق می شوند. در فرهنگ دینی ما نیز برای انضباط و سازماندهی دقیق کارها ارزشبسیاری قائل شده اند بطوریکه نظم و انضباط بیشتر در کارهای دنیوی و اخروی، زمینه ساز سعادت و رستگاری افراد در دنیا و آخرتخواهند بود. از همین رو، ایجاد تحول وپیشرفت در نظام سازمانی مستلزم نظم و انضباط بیشتر در امور است و کاری ارزشمند است که همراه با مسئوتیت پذیری و انضباط عملی نسبت به وظایف تعیین شده باشد. لذا موفقیت سازمان ها و نهادها در گرو داشتن نیرویانسانی کارآمد همراه با حس مسئولیت پذیری، انضباط و وجدان کاری است. در این پژوهش اصول انضباط و جایگاه آن در سازمان ازمنظر اسلام مورد ارزیابی قرار گرفته است. این پژوهش نشان داد، رعایت نظم و انضباط در زندگی منجر به اثربخشی در گسترهفردی و اجتماع از جمله سرعت و اتقان، آرامش و بالا رفتن روحیه شده است.

Keywords:

نظم و انضباط سازمانی , انضباط امور , اجتماع , سازمان ها