بررسی امکان افزایش عملکرد و بهینه سازی تخصیص کربن فتوسنتزی از طریق محلول پاشی متانول و گلایسین بتائین در ژنوتیپ های چغندر علوفه ای

به منظور مطالعه راهکار بهره وری از ترکیبات الکلی و اسیدهای آمینه در راستای افزایش غلظت دی اکسید کربن جهت تسهیل پروسه آسیمیلاسیون و تولید ماده خشک در گیاهان ، تاثیر محلول پاشی متانول و اسید آمینه گلایسین بتائین بر برخی از صفات فیزیومورفولوژیکی و عملکردی ژنوتیپ های متفاوت چغندر علوفه ای مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر به صورت کشت بهاره در سال ۱۳۹۷ در دو منطقه همدان و قم با شرایط آب و هوایی و اقلیم متفاوت به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در این دو منطقه انجام شد . تحقیق مشتمل بر سه فاکتور بود. فاکتور اول ، متانول با سه سطح محلول پاشی (شاهد، ۱۵و۳۰ درصد حجمی متانول)، فاکتور دوم ، گلایسین با دو سطح محلول پاشی (شاهد و چهار گرم به ازاء هر لیتر متانول مصرفی) و فاکتور سوم ، ژنوتیپ های مختلف چغندر علوفه ای در شش سطح در نظر گرفته شدند. صفت های مورد ارزیابی شامل عملکرد ریشه، عملکرد ماده خشک اندام هوایی، عملکردکل، طول ریشه، طول ریشه بیرون از خاک، درصد پروتئین خام، درصد قابلیت هضم بودند. نتایج حاصل از تحقیق نشان دادند نتایج نشان دادند که بین ژنوتیپ های چغندر علوفه ای تفاوت معنی داری از نظر صفات مورفولوژیک ، علوفه تولیدی و همچنین اکثر صفات کمی، کیفی ریشه وجود داشته و محلول پاشی متانول و گلایسین باعث بهبود عملکرد ریشه، اندام هوایی و در کل ، میزان علوفه تولیدی گردیده اما سطوح مختلف محلول پاشی متانول تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشته اند .

Keywords:

پروتئین خام , چغندر علوفه ای , عملکرد ریشه , طول ریشه , متانول