اثربخشی درمان مبتنی بر نظریه گلاسر بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زنان نابارور

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی مداخله درمانی مبتنی بر نظریه گلاسر بر کیفیت زنان نابارور شهر اهواز بود. جامعهآماری شامل کلیه نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر اهواز در نیمه دوم سال ۱۳۹۹ و در محدوده سنی ۱۷ الی ۳۵ سالبود. ابتدا تعداد ۴۰ نفر از زنان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و پس از اجرای پیش آزمزن در دو گروه ۲۰ نفریآزمایش و کنترل به صزرت تصادفی جایگیزین شدند. مداخله بر روی گروه آزمایش صورت گرفت و در این مدت گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی برداشت و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ(۱۹۸۳) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-۲۴ و آزمون های آماری کزاریانس یک متغیری و چند متغیری تحلیلشدند. یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر نظریه گلاسر بر کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در زنان نابارور اثربخش می باشد.

Keywords:

رضایت زناشویی , کیفیت زندگی , واقعیت درمانی , ناباروری