اثربخشی آموزش خودگویی های درونی مثبت بر اشتیاق و فرسودگی شغلی معلمان دانش آموزان استثنایی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودگویی های درونی مثبت بر اشتیاق و فرسودگی شغلی معلمان دانش آموزاناستثنایی بود. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماریپژوهش را تمامی معلمان دانش آموزان استثنایی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل می دادند که از میان آنها ۳۰ نفربه صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزینشده و به پرسشنامه ی اشتیاق شغلی سالانوا و شافلی (۲۰۰۸) و پرسشنامه ی فرسودگی شغلی برای معلمان مسلش (۱۹۸۵)پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادکه فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودگویی های درونی مثبت بر اشتیاق و فرسودگی شغلی معلمان دانش آموزاناستثنایی، مورد تائید قرارگرفته است و معلمان دانش آموزان استثنایی گروه آزمایش نسبت به معلمان دانش آموزان استثنایی گروهکنترل در پس آزمون، به طور معناداری، اشتیاق شغلی بیشتر و فرسودگی شغلی کمتری داشتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت کهاستفاده از آموزش خودگویی های درونی مثبت موجب افزایش اشتیاق شغلی و کاهش فرسودگی شغلی معلمان دانش آموزاناستثنایی می شود.

Keywords:

آموزش خودگویی های درونی مثبت , اشتیاق شغلی , فرسودگی شغلی , معلمان دانش آموزان استثنایی