سنجش و ارزیابی شهرستان های استان اصفهان از نظر شاخص های محیط زیستی توسعه پایدار

امروزه محیطزیست به صورت جدی از سوی انسان مورد تهدید قرار گرفته است. انسانی که برای دستیابی به اهدافاقتصادی خود در حال نابودی بسیاری از گرانبهاترین میراث های بشری است که از آن جمله میتوان به زمین و محیط زیستطبیعی اشاره کرد. این مسئله در بیشتر موارد در ایران نیز به ویژه طی چند دهه گذشته وجود داشته و در سالهای اخیرتشدید شده است. جهت کاهش روند نابودی محیطزیست نیاز به سنجش وضعیت شهرها و روستاهای مختلف کشور درزمینه شاخص های توسعه محیط زیست پایدار احساس میشود تا از طریق شناخت وضع موجود، بتوان با درکی بهتر برایآینده ای بهتر برنامه ریزی نمود. بنابراین هدف تحقیق حاضر، سنجش وضعیت شهرستانهای استان اصفهان از نظرشاخص های محیط زیست پایدار است. تحقیق حاضر از نظر ماهیت، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. درراستای دستیابی به اهداف تحقیق، از روش های آنتروپی و تاپسیس جهت وزن دهی به شاخص ها و رتبه بندی شهرستان هایاستان اصفهان استفاده شده است. جهت جمع آوری داده های اولیه از منابع اطلاعاتی معتبر، همچون سالنامه آماری استاناصفهان، سایت های مربوط به استانداری، فرمانداری شهرستان ها و غیره استفاده شده است. همچنین جهت نمایش فضایینتایج تحقیق از نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که شاخص نسبت فضای سبز به مساحتمحدوده مورد نظر با وزن ۰.۱۷ بالاترین وزن را در بین ۱۲ شاخص تحقیق از طریق روش آنتروپی به دست آورده است.همچنین یافته های حاصل از رتبه بندی شهرستان های استان اصفهان نشان میدهد شهرستان برخوار بالاترین رتبه وشهرستان خمینی شهر پایین ترین رتبه را در زمینه وضعیت شاخص های محیط زیست پایدار کسب نموده اند.

Keywords:

محیط زیست پایدار , توسعه پایدار , استان اصفهان , شهرستان