تحریک به ارتکاب جرم در حقوق ایران

تحریک کردن دیگری به ارتکاب جرم عبارت است از، نفوذ موثر اندیشه مجرمانه محرک در تقویت اراده ضعیفمجرمانه دیگری برای جرم. مبنای کاهش مسئولیت کیفری در قبال جرم ناشی از تحریک در ایران ناشی ازپذیرش استعاره ائئ بودن معاونت در جرم است، مقتن تحریک را در ذیل معاونت مطرح و برخی موارد بهصورت مستقل جرم انگاری کرده است. مجازات تحریک در ایران کاهش یافته است.روش اجرای این تحقیق تحلیلی توصیفی بوده و محقق بر اساس مستندات موجود به بررسی نقش تحریک بهارتکاب جرم در حقوق ایران می پردازد. در این پژوهش با توجه به اینکه محقق به روش کتابخانه ای یا اسنادیاقدام به جمع آوری مطالب نموده است لیکن از طریق مطالعه اسناد، کتب، نشریات و مجلات مختلف و ازطریق فیش برداری اقدام به جمع اوری مطالب نموده است. نتایج تحقیق نشان داد که در نظام حقوق کیفریایران، با وجود سیر تقنینی متفاوت به ویژه در سال های اخیر، در زمینه جرم انگاری تحریک دیگران به ارتکابجرم همچنان از سیستم مجرمیت عاریه ای تبعیت می شود و تحریک به ارتکاب جرم در قالب یکی از اقساممعاونت در ارتکاب جرائم، جرم و قابل مجازات محسوب می گردد و همچنین قانونگذار حداقل در این دسته ازجرایم به عنصر تحریک مستقلا اشاره کنند و با پیش گیری تخفیف مجازات، قاضی را به اعمال ان مکلف سازد.

Keywords:

تحریک , ارتکاب به جرم , معاونت , مسئولیت کیفری , حقوق ایران