بررسی نقش برنامه های امور رفاهی ویژه کارکنان در استرس شغلی کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی شهر اصفهان در نیمه اول سال ۱۳۹۸

مقدمه: نیروی انسانی موثر، عامل اصلی تداوم، موقعیت و تحقق اهداف سازمان است. در محیط سازمان، عامل انسانی در معرض فشارهای عصبی و روانی گوناگونی قرار دارد. در حقیقت، استرس شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش بهره وری در سازمان ها و ایجاد عوارض جسمی و روانی در پرسنل بوده و امروزه در میان کارکنان مراقبت های بهداشتی درمانی بسیار رایج است، بر همین اساس شناخت، اندازه گیری و کنترل آن برای هر سازمان از اهمیت به سزایی برخوردار است.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی ۵۰ پرسنل عملیاتی که به طور تصادفی ساده در گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند انجام شد جهت سنجش استرس شغلی از پرسشنامه دیویس استفاده شد و جهت سنجش برنامه های امور رفاهی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و سپس داده ها به وسیله نرم افزار spss و ازمون های t تست، من ویتنی و ویل کاکسون استفاده شد.نتایج: میانگین نمره استرس شغلی قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت( مداخله±۱۸.۱۲۳۹.۹۹ ، شاهد.۱۳.۰۲±(۳۷.۰۲ اما بعد از مداخله میانگین نمره استرس شغلی در گروه مداخله± ۲۰.۱۱ ۲۲.۵۵ (احتمالا به اندازه کافی با استرس کنار امده) نسیت به شاهد ۳۵.۹۹±۱۷.۱۶ (افراد از استرس شغلی رنج می برند)کاهش معنی دار داشت. P<۰/۰۰۱نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشتر پرسنل فوریت های پزشکی از استرس شغلی رنج می برند و با توجه به تاثیر برنامه های امور رفاهی بر کاهش میزان استرس شغلی پیشنهاد می گردد برای کلیه پرسنل فوریت های پزشکی برنامه های خاصی در زمینه امور رفاهی صورت گیرد.

Keywords:

استرس شغلی , امور رفاهی , اورژانس