سنجش کیفیت پیاده روهای همدان، " نمونه موردی محوطه میدان امام، خیابان های بوعلی و اکباتان"

پیاده راه های شهری به مثابه یک فضای عمومی و جمعی، کارکردهای مختلف اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و اقتصادی را درشهر ایفا می نمایند. این گذرگاه های شهری، فضای اصلی شهر و نیز حیاتی ترین عضو آن تلقی می گردد، به نحوی که درشهرهای قبل از انقلاب صنعتی پیاده روی مهمترین الگوی جابجایی و تحرک جمعیتی بوده است. بعد از انقلاب صنعتی، تولیداتومبیل و مزاییای آن موجب سلطه اتومبیل در زندگی شهری گشت. این سلطه ماشینی، جوانب مختلف حیات شهروندان و بهویژه الگوهای جابجایی را تحت الشعاع قرارداد و زندگی شهری و نظام حمل و نقل مورد هجوم قرار گرفت. امنیت شهروندان،سرزندگی شهری، توجه به گروه های مختلف شهروندی و غیره از یک طرف و مشکلات حاصله از "خودروی محوری"، مدیرانشهری را بر آن داشت تا شهرسازی "پیاده محور" را جایگزین شهرسازی خودرو محور کنند. این نگاشته در راستای بررسیمیدانی وتحلیل پیاده راه های محوطه میدان امام (ره) ، خیابان بوعلی و اکباتان همدان به عنوان نمونه موردی، سعی در شناختنقاط ضعف و میزان موفقیت پیاده راه ها به عنوان عرصه های عمومی دارد. یافته های ناشی از تحلیل داده ها، بیانگر این حقیقتهستند که مهم ترین عامل در باز تولید عرصه های عمومی و فضاهای شهری در بیشتر پیاده راه ها شناخت و مطالعه این مکان ها باتوجه به سازگاری با تصویر ذهنی مردم هست تا این امر موجب کارکرد هرچه بیشتر آن ها در راستای ایجاد تعاملات اجتماعی شود.

Keywords:

پیاده رو , پیاده محوری , تعاملات اجتماعی , محوطه خیابان بوعلی و اکباتان همدان