ارزیابی بالینی و هیستوپاتولو ی ترکیب عسل و پماد زینک اکساید بر ترمیم زخم تجربی تمام ضخامت پوستی در موش صحرایی

اساسا زخم به ایجاد هرگونه شکاف و از بین رفتن پیوستگی بافت های بدن چه در داخل و چه در سطح خارجی بدن گفتهمی شود. همواره تلاش برای یافتن اثربخش ترین و کم عوارضترین عاملی که روند ترمیم زخم را تسریع کند مورد نظرمحققین بوده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی و مقایسه ی میزان اثربخشی عسل به تنهایی یا در ترکیب باپودر زینک اکساید بر ترمیم نقیصهی تجربی تمام ضخامت پوست در موش صحرایی می باشد. در این تحقیق، تعداد ۴۸موش صحرایی سفید نر بالغ از نژاد ویستار انتخاب شدند. حیوانات بصورت تصادفی به چهار گروه ۱۲ تایی تقسیم شدند:گروه اول (کنترل =C)، گروه دوم (عسل= H) گروه سوم (روی= Z) و گروه چهارم (عسل و روی= ZH). یک نقیصه پوستی تمام ضخامت با ابعاد ۲x۲ سانتیمتر در پوست ناحیه پشت، حدفاصل بین گردن و ناحیه لگنی ایجاد گردید. تمامی حیوانات درمان متناسب با گروه خود را دریافت نمودند. از هر گروه، چهار موش در روزهای ۷، ۱۴ و ۲۱ نمونه هیستوپاتولوژی تهیه گردید و بررسی میکروسکوپی انجام شد. بررسی ماکروسکوپی نیز با استفاده از نرم افزارAxiovision صورت گرفت. این مطالعه نشان داد ترکیب زینک اکساید و عسل نسبت به سایر گروه ها در فرآیند ترمیم زخم تاثیر بهتری دارد و روند ترمیم زخم را تسریع می کند. ترکیب این دو ماده باعث افزایش تشکیل بافت جوانه گوشتی،افزایش انقباض زخم، کاهش التهاب، کاهش اسکار زخم می شود.

Keywords:

عسل , زینک اکساید , زخم , ترمیم زخم