نقش تعدیل کننده مولفه های خود شفقتی در ارتباط بین روان رنجور خویی و علائم افسردگی

هدف از این پژوهش، بررسی نقش تعدیلی مولفه های خود شفقتی در ارتباط بین روان رنجور خویی و علائم افسردگی در نوجوانانبود. طرح پژوهش اکتشافی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه دوره ی اولشهر خرم آباد در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ تشکیل می دادند که از میان آنها ۲۰۳ نفر در یک دوره ی ۳ ماهه به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند که ابزارهای پژوهش حاضر یعنی پرسشنامه های شخصیت نوجوانان آیزنک (JEPQ)،مقیاس خود شفقتی (SCS) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) برای جمع آوری اطلاعات به آنها داده شد. داده ها با استفاده ازرگرسیون چند متغیره ی تعدیلی تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که روان رنجور خویی با علائم افسردگی همبستگی مثبت معنیدار دارد. همچنین مهربانی نسبت به خود، همبستگی منفی و بیش همانندسازی همبستگی مثبت با علائم افسردگی دارد. قضاوتخود و انزوا، همبستگی مثبت با علائم افسردگی دارد. علاوه بر این، اشتراکات انسانی و ذهن آگاهی، همبستگی منفی با علائمافسردگی دارند. نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که ذهن آگاهی و اشتراکات انسانی تنها متغیرهایی هستند که توان تعدیل رابطه یروان رنجور خویی با علائم افسردگی را دارند. بر اساس یافته های این پژوهش رابطه ی بین روان رنجور خویی و علائم افسردگی،رابطه ی ساده ی خطی نیست و مولفه های خود شفقتی می توانند این رابطه را تعدیل نمایند.

Keywords:

خود شفقتی , علائم افسردگی , روان رنجور خویی