باورهای دانش آموزان پایه دهم درباره نقش خود به عنوان یادگیرنده ریاضی

یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در یادگیری ریاضی، باورهایی است که دانش آموزان نسبت به این درس در ذهن دارند و اگر به این باورها توجه نشود، فرآیند یادگیری و یاددهی را مختل میکند. هدف پژوهش حاضر بررسی باورهای دانش آموزان پایه دهم درباره نقش خود در فرآیند یاددهی و یادگیری ریاضی است که به روش توصیفی-پیمایشی انجام شد. جامعه آماری، دانش آموزان پایه دهم شهرستان ملارد است که بر اساس روش نمونه گیری در دسترس، ۴۲ نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ۱۲ گویهای که براساس پژوهشهای معتبر طراحی شده است. روایی صوری و محتوایی آن توسط صاحبنظران و تعدادی از دبیران ریاضی تائید گردید. آلفای کرونباخ پرسشنامه حاضر ۰,۷۶۸ میباشد که نشاندهنده پایایی قابل قبول آن است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی به همراه جداول آن استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که دانش آموزان در انجام تمرینات و تکالیف خود خودکارآمدی و اعتماد به نفس بالایی دارند. بیشتر دانش آموزان وقتی با مسائل جدید و متفاوت با تمرینات و تکالیف روبرو میشوند، مضطرب میشوند و توانایی لازم را ندارد. آنها باور دارند که مسائل ریاضی نیازمند تلاش و زمان کافی است و تعدادی نیز معتقدند که مسائل ریاضی باید در زمان مشخصی حل شود. حدود ۳۳ درصد دانش آموزان کماکان معتقدند که ریاضی درسی دشواراست و ۴۳ درصد، هدفشان از ریاضی خواندن را فقط کسب نمره خوب میدانند. آنها بر این باورند که میبایست بابت تلاشهایشان تحسین و تشویق شوند حتی اگر نتیجه خوبی نگیرند. نتایج این تحقیق میتواندمورد استفاده سیاستگذاران آموزشی و معلمان ریاضی قرار گیرد.

Keywords:

آموزش ریاضی , باور , باور درباره ریاضی , باور درباره خود , دانش آموزان پایه دهم