بررسی اثربخشی مداخله رفتار درمانی دیالکتیکی با استفاده از فضای مجازی بر اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان دبیرستان پایه یازدهم در دوران شیوع ویروس کرونا با نگاهی به آینده و آینده پژوهی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 362

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FEMCONF01_080

تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1400

Abstract:

توجه به افزایش روزافزون استفاده از اینترنت و با توجه به نوید ورود ابزارهای جدید وابسته به اینترنت در آینده نزدیک پدیده اعتیاد به اینترنت بسیار رو بهافزایش است. اعتیاد به اینترنت پدیدهای است که آسیبهای اجتماعی، ارتباطی، شناختی، روانشناختی وهیجانی را برای دانش آموزان به همراه دارد و متاسفانهدر دوران شیوع ویروس کرونا این مسئله بیشتر از هر زمان دیگری بین نوجوانان دیده می شود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی با استفاده از فضای مجازی بر اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان دوره دوم متوسطه پایه یازدهم در دوران شیوع ویروس کرونا بوده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی باطرح پیش آزمون –پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه یازدهم ناحیه ۳ اصفهان بود با روش نمونه گیری هدفمند از بین آنها تعداد ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) وکنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش رفتار درمانی دیالکتیک دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد.ابزار این پژوهش پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ بود و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss-۲۳ انجام پذیرفت.جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان موثر بوده است. لذا می توان از این شیوه درمانی می توان در مدارس و مراکز مشاوره جهت کمک به دانش آموزانی که اعتیاد به اینترنت دارنداستفاده کردو زمینه ساز ساخت آینده ای روشن بدون وابستگی به اینترنت شد.

Authors

سودابه سهرابی

کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه پیام نور نطنز

نیلا علمی منش

دکترای روانشناسی دانشگاه پیام نور اصفهان ساختمان مرکزی