رابطه بین تاب آوری و اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم پارس آباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تاب آوری و اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان پارس آباد تشکیل می داد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد ۱۵۰ نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) برای اندازه گیری اهمال کاری تحصیلی، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) برای اندازه گیری تاب آوری تحصیلی و معدل دانش آموزان به عنوان مقیاس پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. پژوهش حاضربه روش همبستگی و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بدست آوردن رابطه بین متغیرها استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین اهمال کاری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه معکوس و معنادار و بین تاب آوری و پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. بنابراین کاهش اهمال کاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد و اهمال کاری به طور کلی در زندگی دانش آموز تاثیر منفی می گذارد. برخلاف اهمال کاری، تاب آوری می تواند تاثیر مثبت بر زندگی تحصیلی دانش آموزان داشته باشد.

Keywords:

تاب آوری , اهمال کاری , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان