الگوی حکمرانی خوب؛ اقتصاد سیاسی دولت یازدهم

حکمرانی خوب از مفاهیم نوینی است که از نیمه دوم قرن بیستم ارائه گردیده و حاکمیت کشورها را تحت الشعاع قرار داده تا در راستای مفاهیم بنیادی آن در قالب کشور خود بتوانند جایگاهی مستحکم برای خود بیابند. در این خصوص، هدف این تحقیق تعیین و ارزیابی عملکرد برنامه الگوی حکمرانی خوب در ارتباط با اقتصاد سیاسی دولت یازدهم در پهنه حکومت اجرایی کشور جمهوری اسلامی ایران است که بر پایه روش پژوهشی توصیفی- تحلیلی با گردآوری داده های کتابخانه ای در چارچوب مبانی نظری برنامه حکمرانی خوب تدوین گردیده است. در این راستا سوال اصلی تحقیق بر این مبناست که میان عملکرد دولت یازدهم (دوره اول ریاست جمهوری حسن روحانی) و ویژگی های الگوی حکمرانی خوب چه رابطه ای برقرار است؟ برهمین اساس، مدعا و فرضیه تحقیق این است که دولت یازدهم بر پایه سه مولفه تنش زدایی، تعدیل ساختاری اقتصادی و تقویت جامعه مدنی منطبق بر الگوی حکمرانی خوب استوار است. یافته های تحقیق نشان داد که دولت یازدهم در اصول هشت گانه حکمرانی در موارد مشارکت، شفافیت، مسئولیت پذیری و کارائی و اثربخشی دستاوردهای نسبتا قابلی داشته است. اما توفیق های ناکامی در موارد عدالت و انصاف، اجماع سازی، قانون گرایی و پاسخگویی حوزه هیا حکمرانی خوب بدست آورده است، چرا که طبق گزارش بانک جهانی در خصوص حکمرانی خوب در سال ۲۰۱۸، ایران رتبه ی پایینی دارد. بنابراین نتیجه تحقیق حاضر باید این مولفه را خاطر نشان سازد که در رویکرد جدید دولت باید چارچوب ساز اصول کلی جامعه باشد. تولید ثروت اولویت اصلی حوزه خصوصی باشد و حوزه جامعه مدنی از طریق مشارکت بخشی در تمامی ابعاد، تعامل میان دولت و جامعه را تسهیل کند. لذا بررسی میزان تطبیق دولت های جمهوری اسلامی با الگوی حکمرانی خوب و شاخص های آن ضروری است.

Keywords:

حکمرانی خوب , اقتصاد سیاسی , تعدیل ساختاری , اعتدال گرایی