بررسی اثرات آتشسوزی برروی درصد پوششو ترکیبگیاهی مراتع مناطق نیمه خشک (مطالعه موردی پارکملی بمو شیراز)

مراتع جزء اکوسیستمهای طبیعی وپویا هستند که بیشترین سطح خشکیها ( 47 درصد) را به خوداختصاص دادهاند (مصداقی، 1385 ). مدیریت اکوسیستمهای مرتعی چندان ساده نبوده، زیرا عوامل زیادی در آن دخالت دارند و ارتباط تنگاتنگی بین این عوامل وجود دارد (مقدم، 1379 ).آتش سوزی یکی از ابزارهای مدیریت در اصلاح ترکیب پوشش گیاهی علفزارهااست .آتش سوزی های کنترل شده موجب حذف گیاهان بوته ای خشبی غیرقابل هضم می شود و از تجدید حیات باقی مانده علوفه خوبی به دست می آید .آتش سوزی غیرعمدی که در شهریور 1382 در پارک ملی بمو رخ داد ,حدود 3 هکتاراز محدوده قرق و قسمتی از خارج از قرق طعمه حریق شد .با توجه به اینکه قبل از آتش سوزی ترکیب گیاهان آن با استفاده از روش ترانسکت گذاری وکوادرات مطالعه شده بود و محل های ترانسکت ها با کو بیدن میله های فلزی مشخص شده بود، تغییراتی که بعدازآتش سوز ی ایجاد شده باردیگر در تابستان 1384 مورد مطالعه قرار گر فت . نتایج نشان داد گیاهان بوته ای ساقه چوبی از 24/81 درصد نسبت به پوشش گیاهی کل) به 2 درصد تقلیل , ولی گیاهان گندمیان دائمی از 51/97 درصد (نسبت به پوشش گیاهی کل)به 80/63 درصدافزایش یافته است بامقایسه ارقام مذکورنتیجه می شود درصد پوشش کل نسبت به قبل کاهش یافته است، ولی درصد گیاهان کلاسΙ افزایش ولی از نظر گیاهان کلاسΙΙΙ کاهش نشان می دهد، در واقع از نظر کمیت بصورت مقطعی پوشش گیاهی کاهش یافته , ولی از نظر کیفیت افزایش نشان می دهد، شایان ذکر است در تابستان 1386 دوباره تجدید حیات گونه های سوخته شده بوته ای و گندمیان دائمی بررسی شد و نتایج نشان داد که حدود 30 درصد از بوته ای ها Astragalus aureus و حدود 100 درصد گندمیان دائمی Bromus tomentelu, Festuca ovina تجدید حیات یافته اند و پوشش کل به 64/5 درصد افزایش یافته است .ازاین رو می توان نتیجه گرفت در شرایطی که محدودیت فرسایش خاک نباشد , از بین بردن گیاهان خاردار مهاجم از طر یق آتش سوزی موجب بهبود و گسترش گیاهان علفی دائمی می شود

Keywords:

آتش سوزی , پوشش گیاهی , ترکیب گونه , علوفه و پارک ملی بمو