بررسی ماهوی رابطه حقوقی دین و نظم عمومی

دین مبین اسلام سخنان زیادی در خصوص «نظم عمومی و اجتماعی» دارد و بر محققان علوم اجتماعی است که با تتبع در متون اسلامی، تبیینی قابل قبول از نظم اجتماعی برای جامعه علمی ارائه دهند . با جرئت میتوان گفت: آن اندازه که اسلام به مفهوم نظم اهمیت داده است، در هیچ مکتب و ملتی مشاهده نمی شود؛ به اضافه آیات کریمه قرآنی و احادیث معتبر که به حد لازم و کافی با اشکال گوناگون، دستور به مراعات نظم و بدانید که در آن، علم آینده و سخن از گذشته و دوای درد شما و باعث نظم و ساماندهی میان شماست» از نظر ملاصدرا به جهت خودخواه و منفعت طلب بودن انسان، نظام سیاسی عادل و حکومت مقتدر، ضرورت می یابد تا جلو تنازعات و کشمکش ها و مقاتلات ناشی از خودخواهی انسان را بگیرد و نگذارد انسان، عبودیت خداوند را فر اموش نماید. در واقع همین جاست که نظم عمومی به عنوان یک واقعیت اجتماعی در قالب ساخت حقوقی جلوه می نماید. علیهذا نهاد حقوق از جمله نهادهایی است که همواره در جوامع انسانی، حضور داشته است. کارکرد عمده این نهاد، تنظیم روابط متقابل کنشگران اجتماعی با یکدیگر است . در این مقاله سعی شده ماهیت رابطه حقوقی دین و نظم عمومی تبیین شود.

Keywords:

دین , نظم عمومی , حقوق , اخلاق حسنه ,