بررسی آثار آموزشی و تربیتی الگوی مدیریت آموزش علوم و معارف دینی بر مهارت خویشتن راهبری در یادگیری منطبق بر مبانی فطرت گرای توحیدی

معلمی عصر حاضر نه شغل است و نه حرفه بلکه فراتر از آن پژوهشگری در تاثیر آموزش و یادگیری است. معلم پژوهشگر نیاز به الگویی دارد که به او کمک کند تا در نقش پژوهشگر آموزش و یادگیری در درسی که تدریس میکند ظاهر شود. تعداد کثیری از آثار برجسته شهید مطهری، علامه طباطبائی، محمدتقی جعفری، صفائی حائری و بهرنگی، اشاراتی به شناسه های خویشتن راهبری در یادگیری از جمله استعداد فطری، استقلال انسانی، تعهد و مسئولیت پذیری، تفکر و تعقل، انگیزش و محبت، خودکنترلی، خلاقیت و حل مسئله داشته اند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی آثار پرورشی آموزشی معلم پژوهشگری بود که الگوی مدیریت آموزش علوم دینی را برای خویشتن راهبری در یادگیری بکار گرفته بود. معلم پژوهشگر میزان خویشتن راهبری در یادگیری را با پرسشنامه محقق ساخته که رواییش توسط صاحب نظران و پایاییش توسط ضریب الفای کرانباخ تایید شد، با طرح پژوهشی نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بررسی نمود. دو کلاس با ۲۸ و ۲۴ دانش آموز پایه ی نهم دبیرستان امام رضا (ع) در شهر قم را بهطور تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار داد. دوره آموزشی ۱۴ جلسه در ۸ هفته با محتوای برابر برگزار کرد. برای تحلیل یافته ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تی مستقل و کوواریانس) استفاده نمود. نتایج نشان داد کاربست الگوی مدیریت آموزش خویشتن راهبری بعنوان راهبردی جدید در آموزش علوم دینی بر بعد پرورشی آموزشی مهارت خویشتن راهبری یادگیرندگان تاثیر مثبت دارد. لذا کاربرد این الگو به نقش آفرینان عرصه تعلیم و تربیت توصیه شد.