نقش بیوچار و اسید سالیسیلیک بر کاهش تنش سرب در گیاه مریم گلی (.Salvia officinalis L)

اصلاح خاک با بیوچار و کاربرد برگی اسید سالیسیلیک دو روش نوین کاهش اثرات فلزات سنگین بر رشد گیاهان هستند. به منظور بررسی آثار بیوچار بقایای کلزا و اسید سالیسیلیک بر کاهش تنش سرب در گیاه دارویی مریم گلی (.Salvia officinalis L)، آزمایشی به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه رازی انجام گرفت. فاکتورها شامل تیمارهای تنش سرب در سه سطح (۰، ۱۵۰ و ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت نیترات سرب)، بیوچار در سه سطح (۰، ۱ و ۳ درصد وزنی) و اسید سالیسیلیک در سه سطح (۰، ۱۵۰ و ۳۰۰ میکرومولار) استفاده شد. نتایج نشان داد که تنش سرب اثر کاهنده ای بر تمام ویژگی های رشدی مریم گلی داشته است. برهم کنش تیمارها بر صفات پرولین، قندهای محلول و سرب اندام هوایی و ویژگی های رشدی گیاه مانند سطح برگ و حجم ریشه معنی دار بود (۰/۰۱ > p). بیش ترین مقدار پرولین (۲۵/۷ میلی مول بر گرم) و سرب (۴/۳۶ میلی گرم بر کیلوگرم) در تیمار ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم سرب و شاهد بیوچار و اسید سالیسیلیک به دست آمد. همچنین بیش ترین غلظت قندهای محلول (۰/۴۱ میلی گرم بر کیلوگرم) در تیمار ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم سرب، ۳۰۰ میکرومولار اسید سالیسیلیک و شاهد بیوچار به دست آمد. به طور کلی اگرچه تنش سرب بر بیش تر ویژگی های ریخت شناسی گیاه تاثیر کاهشی داشت، اما کاربرد هم زمان بیوچار و اسید سالیسیلیک به عنوان یک راهکار ساده و کم هزینه توانست با افزایش غلظت پرولین و قندهای محلول، آثار منفی سرب بر گیاه مریم گلی را کاهش دهد.

Keywords:

Growth characteristics , Lead , Proline , Salvia. , پرولین , سرب , مریم گلی , ویژگی های رشدی.