اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی هیجانی و زود انگیختگی دختران دوره متوسطه اول شهرستان سرخس

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی هیجانی و زودانگیختگی دختران دوره متوسطه اول شهرستان سرخس بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان سرخس در سال ۱۳۹۹ بود که حدود ۶۰۰ نفر می باشند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) و پرسشنامه زودانگیختگی (بارات، ۲۰۰۵) در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، درمان پذیرش و تعهد را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری منجر به کاهش پریشانی هیجانی و مولفه های آن (تحمل، ارزیابی و تنظیم) و کاهش زودانگیختگی و مولفه های آن (بر برنامگی، زودانگیختگی حرکتی، زودانگیختگی شناختی) در دختران دوره متوسطه اول شهرستان سرخس می شود. در نتیجه می توان گفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد رویکرد مناسبی جهت کاهش پریشانی هیجانی و کاهش زودانگیختگی دانش آموزان می باشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , پریشانی هیجانی , زودانگیختگی