بررسی ارتباط بین برخی از شاخص های آنتروپومتریکی با فاکتورهای آمادگی جسمانی ورزشکاران پسر ۱۱ تا ۱۷ سال شهر کرمانشاه

مقدمه امروزه از شاخص­های آنتروپومتریکی و فاکتورهای آمادگی جسمانی به منظور استعدادیابی و ارزیابی میزان آمادگی جسمانی ورزشکاران استفاده می­شود بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین برخی از شاخص­های آنتروپومتریکی با فاکتورهای آمادگی جسمانی ورزشکاران پسر ۱۱ تا ۱۷ سال شهر کرمانشاه می­باشد. مواد و روش­ها جامعه آماری کلیه پسران ورزشکار شهر کرمانشاه بودند که از بین آن ها ۱۰۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ارزیابی های شاخص های آنتروپومتریکی: وزن، قد (ایستاده و نشسته)، محیط بازو در حال استراحت و انقباض، محیط ساق پا، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن و آزمون­های فاکتورهای آمادگی جسمانی شامل: سرعت با آزمون ۱۰۰ متر، چابکی با آزمون ۹×۴، توان هوازی با آزمون ۱۵۰۰ متر و آزمون انعطاف­پذیری اندازه­گیری شد. یافته­ها نتایج نشان داد بین وزن بدن، شاخص توده بدن، درصد چربی و دور کمر بدن با آزمون­های آمادگی جسمانی همبستگی معکوس معنی­داری وجود داشت؛ همچنین، بین میزان قد (ایستاده و نشسته)، دور ساق پا، دور بازو با آزمون انعطاف­پذیری، توان بی­هوازی ارتباط معنی­داری وجود نداشت؛ درحالی که بین قد ایستاده، قد نشسته و دور ساق پا با آزمون چابکی ارتباط معکوس و معنی­دار اما با آزمون سرعت ارتباط مثبت و معنی­دار مشاهده شد. نتیجه­گیری براساس نتایج مطالعه حاضر، میزان آمادگی جسمانی با افزایش شاخص­های آنتروپومتریک (وزن بدن، شاخص توده بدن، درصد چربی و دور کمر بدن) کاهش می­یاید؛ درنتیجه مربیان برای بهبود شاخص­های آنتروپومتریک آموزش صحیح و اطلاعات مناسب تغذیه ورزشی ارائه نمایند؛ همچنین مربیان می­توانند از شاخص­های آنتروپومتریکی و فاکتورهای آمادگی جسمانی به منظور استعدادیابی ورزشکاران مستعد استفاده کنند.

Keywords:

Anthropometric , Physiological , Physical Fitness , Athletes , آنتروپومتریک , فیزیولوژیک , آمادگی جسمانی , ورزشکاران