مرگ ناشی از تجویز آسپرومازین یا مایوپاتی ناشی از زنده گیری (Capture Myopathy) در یک راس کل(Capra aegagrrus)

< p>آسپرومازین در حیوانات کاربرد آرام بخشی داشته و بدون هیچ گونه اثرات قابل توجهی در دام های اهلی استفاده می شود. در حیات وحش آسپرومازین برای خزندگان، دوزیستان و پستانداران کوچک توصیه شده است ولی برای جربیل ها منع مصرف دارد. هدف از این مقاله بررسی علل احتمالی مرگ در یک راس کل بود. یک راس کل حدودا ۵ ساله بدون هیچ گونه سابقه ای از بیماری و بدون رعایت استانداردهای حمل و نقل مختص این گونه، به پست قرنطینه سفید کوه خرم آباد انتقال داده شد. در بدو امر حیوان علائم شدید اضطراب و بی قراری، افزایش تعداد و عمق تنفس داشت. به منظور آرام کردن حیوان ۲ میلی گرم آسپرومازین تجویز شد. بعد از حدود ۱۵ دقیقه حیوان تلف شد. در کالبد گشایی حیوان عوارضی از ضربه در ناحیه فک و چشم، ادم و پرخونی ریوی، پرخونی و خونریزی در نای، خونریزی در اندوکارد قلب و پرخونی مننژ مشاهده شد. ارزیابی های هیستوپاتولوژیکی پرخونی و خونریزی شدید ریوی، افزایش قطر دیواره ی آلوئول ها،  نفوذ شدید سلول های آماسی تک هسته ای به همراه نشت خفیف فیبرین در آلوئول ها را نشان داد. نتایج استفاده از آسپرومایزین در بز کوهی پیرنه نشان داد این ترکیب عوارض زیان بار استرس زنده گیری را کاهش می دهد. اگرچه فرصت نا کافی از شروع روند بیماری تا مرگ بروز کامل ضایعات را محدود کرد اما به نظر می رسد علت مرگ  فرم فوق حاد یا سندرم شوک ناشی از زنده گیری باشد.

Keywords:

مایوپاتی , زنده گیری , کل و بز , آسپرومازین