تاثیر تمرینات آرام سازی پیشرونده عضلانی بر ترس از آسیب مجدد و خطای فرود ورزشکاران حرفه ای با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی

هدف: ترس از آسیب مجدد در ورزشکاران با سابقه آسیب می تواند تاثیر مخربی بر عملکرد یک ورزشکار بگذارد و می تواند دلیلی برای ترک ورزش و رقابت توسط ورزشکار تلقی شود. از این رو هدف از پژوهش حاضر تاثیر تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی بر ترس از آسیب مجدد و میزان خطای فرود ورزشکاران حرفه ای با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی (Anterior Cruciate Ligament; ACL) زانو می باشد. روش بررسی: تعداد ۲۶ ورزشکار حرفه ای (۱۳ زن، ۱۳ مرد) با سابقه بازسازی ACL با میانگین وزن ۱/۷۵±۶۶/۸۰ کیلو گرم، میانگین سنی ۲/۴۵±۲۲/۴۷ سال و  میانگین قد ۷/۱۸±۸۴/ ۱۶۷ سانتی متر به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۱۳ نفر) و تجربی (۱۳نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها دوره توانبخشی پس از آسیب ورزشی خود را تکمیل کرده بودند. در گام اول پرسشنامه ترس از آسیب مجدد تمپا (Tempa Scale Kensiophobia; TSK-۱۱) توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. درگام دوم میزان خطای فرود آزمودنی ها بر اساس سیستم امتیازدهی خطای فرود (Landing Scoring Error System; LESS)  اندازه گیری شد. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات آرام سازی پیشرونده عضلانی را در ۱۲ جلسه به مدت ۴ هفته و هر جلسه ۳۰-۴۵ دقیقه انجام دادند.گروه کنترل در طی این مدت زمان در هیچ گونه فعالیت درمانی شرکت نداشته و به فعالیت های عادی روزانه مشغول بودند. بعد از برگزاری جلسات تمرینی، همه آزمودنی ها در پس- آزمون شرکت کردند و شاخص های مورد نظر اندازه گیری شد. جهت مقایسه گروه ها و تاثیر مداخله از آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری در سطح معنی داری ۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان ترس از آسیب مجدد و میزان خطای فرود در گروه تجربی بعد از اعمال مداخله کاهش یافته است و این کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد و همچنین میزان ترس از آسیب مجدد قبل و بعد از اعمال مداخله بین دو گروه اختلاف معنی داری را نشان می دهد (۰/۰۰۱=p). در میزان خطای فرود بین دو گروه کاهش مشاهده شده است اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نشان داده نشده است (۰/۰۰۱=p). نتیجه گیری: براساس نتایج حاضر می توان این گونه استنباط کرد که تمرینات آرام سازی پیشرونده عضلانی مورد استفاده در پژوهش یک روش موثر و کم هزینه جهت کاهش ترس از آسیب مجدد می باشد و همچنین میزانی خطای فرود را نیز کاهش داده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر و پژوهش های گذشته نتیجه گیری می شود که کاهش خطای فرود و ترس از آسیب مجدد همراه با بهبود مکانیک حرکت و کینماتیک مفصل می باشد و همچنین می تواند، در پیشگیری از وقوع آسیب مجدد ورزشکاران با سابقه آسیب ACL یاری دهنده باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که ورزشکاران حرفه ای متعاقب جراحی  ACLو انجام توانبخشی، از تمرینات روانشناختی به منظور کاهش احتمال آسیب مجدد استفاده نمایند.

Keywords:

آسیب ورزشی , ترس از آسیب مجدد , آرام سازی پیشرونده عضلانی , خطای فرود , زانو , رباط صلیبی قدامی