واژگان نونگاشت ، بایدها و نبایدها

یکی از رسالت های واژگان علمی، برقراری ارتباط بین زبان های گوناگون و اتصال آنهاست. برای تداوم این ارتباط، استفادهاز واژگان تخصصی بهترین راه است و از آنجا که زبان مردم یک منطقه و کشور را خود مردمان آن دیار می سازند، پس بی دلیلاست اگر بیم آن رود که واژگان بیگانه ی علمی، فرهنگ و زبان ما را دستخوش تغییرات جبران ناپذیر کنند. این مقاله مخالفتی باجایگزینی واژه ها (واژه گزینی) مناسب و سادهتر به جای واژگان علمی و تخصصی ندارد ولی باید پذیرفت که انتخاب و جایگزیننمودن واژه ی جدید به جای واژه سابق باید واجد شرایط خاصی باشد که شاید اولین شرط آن، معنادار بودن واژه جدید است والبته تلفظ راحت و فهم درست آن. مثلا واژهی " گشنابدان" که به جای واژهی "وزیکول سمینال" انتخاب شده است از نظرادبی درست است ولی در واقع نه تنها باعث فهم بهتر واژه ی لاتین آن نم یشود بلکه به خاطرسپاری و به کارگیری آن کاری بسدشوار است. "گشن" به معنای جفت گیری در گفتار محاوره ای امروز جایگاهی فراموش شده داشته و واژه ذکر شده خود نیازبه توضیح دارد و یا بارها در کتاب های درسی مشاهده شده است که واژه ی تصویب شده ی جدید نه تنها فارسی نیست بلکهترکیبی است از زبان لاتین، عربی و کلمه ای که در گویش های اقلیت های کشور ما به کار می رود. برای نمونه ،"الکتروقلب نگاره"ترکیبی است از سه واژه ی لاتین (الکترو)، عربی (قلب) و پارسی (نگاره) که واژه ی مناسبی به نظر نمی رسد. البته اشکالات اساسیتری فراتر از این دو مثال در موضوع واژه گزینی وجود دارد.از سوی دیگر وقتی در کتاب های دانشگاهی و متون علمی این واژه ها به صورت لاتین آن وجود دارند و جایگزین نشدهاند ، جایگزینی سریع و گسترده آنها در کتاب های درسی چه مفهوم می تواند داشته باشد؟همچنین واژه ساخته شده باید از دوره ابتدایی یا حتی قبل از آن وارد کتاب ها یا رسانه ها می شد نه از دوره متوسطه دوم

Keywords:

الکتروقلب نگاره , گشناب دان , واژه گزینی , واژه لاتین