بررسی تاثیر شاخص های فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی کیفیت زندگی بر میزان رضایت شهروندان شهرکرد

کیفیت زندگی به عنوان مفهومی برای نشان دادن میزان رضایتمندی فرد از زندگی و به عبارتی معیاری برای تعیین رضایت و عدم رضایت افراد و گروه ها، از ابعاد مختلف زندگی است. کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی کیفیت زندگی شهری در شهر شهرکرد می باشد. روش این پژوهش، از نظر هدف کاربردی است و از نظر روش شناسی به ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی شهری می پردازد و ضمنا با رویکرد اکتشافی(علی- معلولی) و تکنیک پیمایشی، بر اساس ماهیت توصیفی– تحلیلی– موردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شهروندان شهر شهرکرد در سال ۱۳۹۵ به تعداد ۱۹۰۴۴۱ نفر می باشد که حجم نمونه بر اساس جدول مورگان به تعداد ۳۸۳ نفر می باشد. پرسشنامه تنظیم شده دارای دو بعد کیفیت زندگی شهری با سه زیرمجموعه(اجتماعی، اقتصادی و فیزیکی) با ۳۲سوال و پرسشنامه رضایت شهروندان با ۱۳ سوال می باشد که روایی آن به شیوه صوری بوده که به تایید کارشناسان رسیده و روایی سازه ای که بر اساس تحلیل عاملی تاییدی بوده و پایایی آن نیز بر اساس آلفای کرونباخ به میزان ۸۳/۰ مورد تایید واقع شده است. به منظور تحلیل داده ها از روش های آماری آزمون T-test تک نمونه ای با نرم افزار SPSS و تحلیل معادلات ساختاری بر اساس نرم افزار Smart PLS استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که میزان رضایت شهروندان از کیفیت محیط زندگی خود در ابعاد فیزیکی درحد مطلوبی قرار ندارد. همچنین نتایج به دست آمده از معادلات ساختاری نشانگر آن است که شاخص اجتماعی بر رضایت شهروندان با ضریب مسیر ۰.۱۹ و مقدار T ۲.۲۵، شاخص اقتصادی بر رضایت شهروندان با ضریب مسیر ۰.۲۷ و مقدار T ۲.۷۴، شاخص فیزیکی بر رضایت شهروندان با ضریب مسیر ۰.۶۱ و مقدار T ۳.۸۵ و بنابراین کلیه رابطه های پژوهش مورد تایید است.

Keywords:

کیفیت زندگی , محیط شهری , رضایتمندی , شهر شهرکرد