بررسی اشعار آیینی طاهره صفارزاده به لحاظ محتوا (با تاکید بر عاطفه، تخیل، فکر و اندیشه)

پژوهش حاضر به مطالعه اشعار آیینی طاهره صفارزاده به لحاظ محتوا به روش پژوهش اسنادی - توصیفی می پردازد. جامعه آماری اشعار آیینی طاهره صفارزاده بود که نمونه های از اشعار وی از جمله سالار صبر، صحرای کربلا و انتظار مورد بررسی قرار گرفت ابیات آیینی در برانگیختن احساسات و عواطف، ناب ترین بیانات و واژه ها را بیان می دارد؛ آگاه ی مخاطب از تحولات تاریخ و رسیدن به دانش و بینش دینی اشاره دارد. از منابع ادبی و پرمایه الهی همچون قرآن، نهج البلاغه، نهج الفصاحه و سخنان نغز اهل بیت سرچشمه می گیرد؛ و به نوعی بیان معرفت و بیان حقایق الهی شعرفرد مسلمان و عقیده مند به آئین مسلمانی در یک قالب خاص است. یافته های بیانگر این است که اشعار آیینی طاهره صفارزاده از حیث عاطفه و تخیل اشعار آیینی مورد نظر هرچند که مضمونی اعتقادی دارد و با عواطف انسانی مرتبط است اما،ابعاد فردی واجتماعی عنصر احساس و عاطفه درنظر نمی گیرد. در اشعارش بیشتر یک جانبه نگری،سطحی نگری دیده می شود و توام با مستقیم گویی محدود بود. در بهره گیری از کارکردهای عاطفی در پرداخت این شعر موفق نبود . از تنوع تصویر استفاده نکرده است.از حیث فکر و اندیشه بیانگر این است که به لحاظ فکری اندیشه تازه و مناسبی را برای مخاطب فراهم نمی آورد.چون کهنه زدگی ، الگوهای فکری کهن، سطحی نگری در اشعارش نمایان است.علی رغم این که شاعری اندیشه مدار و معناگرای شعر آیینی معاصر است.همچنین اندیشه های سطحی در لایه های درونی و بطن اشعار و غفلت از اندیشه های ذهنی عمیق مخاطب را ملال آور و کسالت بار می کند

Keywords:

شعر , اشعار آیینی , طاهره صفارزاده , محتوا , عاطفه , تخیل , فکر و اندیشه