بررسی میزان گرایش به سبک زندگی اسلامی و پیامدهای فردی-اجتماعی مرتبط با آن در میان فرهنگیان منطقه انگوران

سبک زندگی با تمام زندگی و ابعاد آن مرتبط است،و شیوه ای است نسبتا ثابت که فرد اهداف خود را به آن طریق دنبال می کند،راهی است برای رسیدن به اهداف. این شیوه ها حاصل زندگی دوران کودکی فرد است،به سخن دیگر سبک زندگی بعد عینی و کمیت پذیر شخصیت افراد است. سبک زندگی اسلامی، از جهتی با دیگر سبک های زندگی متفاوت است . در جامعه شناسی،مدیریت، علوم پزشکی و روان شناسی بالینی و ، نیز بحث از سبک زندگی مطرح است.اما در این قلمروها فقط به رفتاری خاص می پردازند و با شناخت ها و عواطف، ارتباط مستقیم برقرار نمی کنند .اما سبک زندگی اسلامی، از آن جهت که اسلامی است، نمی تواند بی ارتباط با عواطف و شناخت ها باشد. سبک زندگی اسلامی، نمی تواتند بی توجه به نیت ها باشد .مانند نماز، که اگر اعتقاد به خداوند و معاد را پشتوانه خود نداشته باشد، رفتار اسلامی محسوب نمی شود.در این پژوهش به برخی پیامدهای سبک زندگی اسلامی توجه شده است و از برخی دیگر چشم پوشی شده است.توجه اصلی به متغیرهایی چون سبک زندگی اسلامی،سلامت اجتماعی،سلامت روان،مدیریت بدن،مصرف گرائی و میزان گرایش به الگوها و ارزشهای غربی می باشد.هدف این تحقیق عبارت است از بررسی رابطه بین سبک زندگی اسلامی و پیامدهای فردی- اجتماعی مرتبط با آن .روش به کار رفته در این پژوهش به صورت پیمایشی می باشد که در آن از ابزار پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است.و پرسشنامه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در بین۳۰۰نفر از زنان و مردان ۲۰تا۵۰ سال شاغل در آموزش و پرورش منطقه انگوران توزیع گردیده است.و نتایج تحلیلی به دست آمده نشان میدهد رابطه معناداری بین وضعیت تاهل و جنسیت پاسخگویان با سبک زندگی اسلامی وجود دارد.اما بین سن پاسخگویان با سبک زندگی اسلامی هیچ رابطه معناداری مشاهده نگردید.و هم چنین بین سبک زندگی اسلامی با سلامت اجتماعی و سلامت روان رابطه مثبت و مستقیمی مشاهده گردید.و با متغیرهای مدیریت بدن،مصرف گرائی،غرب گرائی،رابطه منفی معکوسی مشاهده گردید.

Keywords:

سبک زندگی اسلامی , سلامت اجتماعی , سلامت روان , مصرف گرائی , مدیریت بدن , غرب گرائی