بررسی آموزش مبتنی بر مهارت حل مسئله بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموز ان دوره ابتدایی

مهارت حل مسئله یکی از مهارتهای اساسی زندگی است که به دانش آموز ان این امکان را میدهد تا با برنامه ریزی مشخص مشکلاتشان را حل کنند. مهمترین فایده یادگیری حل مسئله این است که به فرد کمک میکند تا هنگام رویارویی با مشکلات راه حل های متعدد را جستجو نماید. آنها را بررسی نموده و پس از تجزیه و تحلیل بهترین راه حل را انتخاب کند. مشکلات موجود افرادعمدتا شامل مسائل شخصی، امور روزانه، تحصیلی - اجتماعی، ارتباط با دوستان- خانواده و دیگر موقعیت هایی است که به تناسب زندگی و ایفای نقشهای اجتماعی، فرد ناگزیر از مواجهه با آنها است. دانش آموز انی که از مهارت حل مسئله خوبی برخوردارند کمتر در انجام تکالیفشان تعلل کرده و فعالیتها و تکالیفشان را به موقع انجام میدهند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی آموزش مبتنی بر مهارت حل مسئله بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموز ان دوره ابتدایی میباشد. از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموز ان ابتدایی شهر مریوان که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اهمال کاری تاکمن((۱۹۹۱ بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۸۰ و ۰/۸۵ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۳۱/۳۰ بود که در پس آزمون به ۴۲/۲۵ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۴) در واقع بین دانش آموز انی که با روش مبتنی بر مهارت حل مسئله آموزش دیدهاند با دانش آموز انی که این آموزش را ندیده اند در میزان اهمالکاری تحصیلی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

مهارت حل مسئله , اهمالکاری تحصیلی , دانش آموزان , دوره ابتدایی.