بررسی رابطه بین مهارتهای ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان

مهارتهای ارتباطی رفتارهایی آموخته شده و اکتسابی هستند که برای زندگی اثربخش ضروری میباشند. آگاهی و ایجاد شرایط لازم جهت رشد چنین مهارتهایی موردنیاز است. مهارتهای ارتباطی لازمه زندگی و ادامه مسیر هستند. این مهارتها میتوانند در کنار آمدن ما با دیگران موثر باشند و هرگونه کاستی در این زمینه به بروز مشکلاتی در ارتباط های بین فردی می انجامد. ایجاد روابط گرم و صمیمی با انسان دیگر، منبع اعتماد، ایمنی و آسایش هر انسانی است که به تبع آن میتواند در رشد عزت نفس و کاهش احساس کمرویی و بیارزشی او موثر واقع شود. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه مهارتهای ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد که ۱۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی و (۱۹۸۷)و پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرابک (۲۰۰۴) و پرسشنامه پرخاشگری حاجتی و همکاران (۱۳۸۷)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۰/۷۳ و ۰/۷۵ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری، از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون مهارتهای ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان r= -۰/۸۴۰میباشد، که مقدار قوی و منفی و دارای جهت معکوس میباشد، یعنی با افزایش میزان مهارتهای ارتباطی، پرخاشگری دانش آموزان کاهش مییابد و بلعکس.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , پرخاشگری , دانش آموزان , مدارس.