بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانش آموزان

آموزش معکوس گونه ای جدید از رویکردهای آموزشی است که تلاش میکند با ترکیب امکانات فضای مجازی و پیشرفتهای تکنولوژی در کنار یادگیری حضوری (چهره به چهره،) یادگیری را به صورت عمیق و لذت بخش به دانش آموزان ارائه دهد. بزرگترین دستاورد آموزش معکوس، رابطه دانش آموز با معلم و آزادکردن زمان کلاس به انجام فعالیت های با کیفیت بالاتر و جذابتر است. در طراحی یادگیری معکوس با به کارگیری فن آوریهای آموزشی بخش قابل ملاحظه ای از زمان کلاس جهت ایجاد انگیزه و تعمیق و تثبیت یادگیری دانش آموزان به تعامل و فعالیتهای عملی با راهنمایی و نظارت معلم و درگیری تحصیلی بیشتر دانش آموزان پرداخته شده است. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی میباشد، از لحاظ هدف کاربردی میباشد. طرح این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو تسنگ (۲۰۱۱) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۵ و ۰/۸۲ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره درگیری تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون ۳۳/۴۰ بود که در پس آزمون به ۴۶/۵۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۵) در واقع بین دانش آموزانی که به روش یادگیری معکوس آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

آموزش , یادگیری معکوس , درگیری تحصیلی , دانش آموزان